Varolma Çırpınışları

Gıcık bir durum. Bir yere yetişecekmiş gibi çaba. Koşuyormuşcasına hayat. Ve sanki yakalamak istermişsin gibi. Yakalayabilecekmişsin gibi. Garip şaşılası.
Bakıyorum, izliyorum bazen. Bazense adımlar atıyorum kopmayayım içten içe. Bende olayım orada diye. Varolma çabası ve farkındalık. Anasını satayım ben niye herkes gibi olamıyor bu kadar çok geç kaldığımı ya da erken vardığımı ya da arada kaldığımı düşünüyorum. Neden koyverip gidemiyorum. Bir çok soru var ya şu kafada, bazen fırlat at demiyor değilim.
Kiminize göre basittir hayat, kiminize göre zor. Bilirim. Aslında kolay değildir gibi gelir. Aslında da zor da değildir. Kimi zaman.. Kimi zaman.. Yaşamak bir sanatsa nasıl kolay olabilir ki. Bu kadar hızlı değişirken herşey bizim aynı kalacağımız yanılsamadan başka birşey değildir. Aynı kaldık desek de bu da kandırmacadan başka birşey değildir.
Akış zordur. Kabulleniş ve değişim. Kimileri değişimin farkına varmaz yürür gider açılan yollarda. Kimiyse farkındadır anlam arar kapıların arkasında. Hangisinden olursan ol vardır içide değişim. Genelde bu durumdakilere böyle konuşanlara ''çok takıyorsun'' denir. ''bırak hayatı yaşa,düşünme'' denir. Olmayacak olaya da sadece hı hı denir.
Hayatı farketmeden yaşamak değil ki amaç.Evriminde gözlemlemek. Değişimi anlamak, anlayabilmek, kabullenebilmek. Kimi zaman çok zor olur bu kimi zaman kolay. Labirent faresi gibi hissedersin. Düşündüğünü bir süre sonra unutuverirsin önüne oyalanacak oyuncak konulmuş gibi. Bir zamanlar yadırgadığın eleştirdiğin hareketler bir gün bakarsın aynada senin üzerinde. O kadar sinsidir ki zaman, değişim. Sonradansa kimi sallamaz kimi eskiye dönmeye çabalar.
Tüm yükünü alabilirim gibi geliyor şu an ama bazen o aynada duranı beğenmiyorum.Ben böyle değilim diyorum. Değişiyorum, büyüyorum. Ayrı bir tat alıyorum bazen bazense kekremsi bir tada dönüşüyor o tat.
Arada bir dünya bulmak lazım .
Çok düşünmemek.
Ama olmuyor işte yine bunlar bir gece vakti kafama geri gelecek.