Deli Saçması

Hayat bu
Dokunulabilen katı, somut bir yalnızlık .
Dokunma yalnızlğıma kapılma karanlığıma …
Ne yaparsan yap hayatta
Her zaman yalnızsın ana karnında ..
Hayat bu
acımasız ve bir o kadar da soğuk esen
bir rüzgar gibi ..
Hayat bu
İçimdeki karanlıkla yüzleşirken ben
içime iyi ve güzel şeyleri koyan
kafama ..
Hayat bu
acı içinde yaşamak ..
gidenlerin arkasından asla unutmayacağız deyip ağlayıp
hayatın içinde savrulmak ..
Hayat bu ..
ihanet ..
Hayat bu ..
ne yaparsam yapayım beni yalnız kılacak ..
Hepimiz yalnızız kalabalıklar içinde ..
farkında değilmisiniz ..
farkında değilmisiniz ..
hepimiz yalnızız geceleri uykuya daldığımızda ..
hepimiz yalnızız uyandığımızda ..
hepimiz yalnızız nefes aldığımızda ..
Hayat bu ..
hepimiz yalnızız
kimse kimseyi anlamlı kılmıyor zamanın kasasında ...
Anlam .. Mana .. ya da meal ..
Önemli değil bir özü benimsemede ..
benimsemek ..

deli saçması bunlar da ama yine de yazmak istedim ..



uyuyamıyorum uyuyamıyorum .. boğulmak böyle birşey olsa gerek .. herşeyin anlamını yitiriyor olması ..
güzel hatıralara yapılan ihanet .. onların terk edilmesi .. kafamdan gidiyorlar hepsi birer birer böyle anlarda .. Dedem tek sensin hafızamda.. Etinle kemiğinle .. Yanımdasın sanki .. Belki de bu gücü snden alıyorum bilmesemde.. Yardım diliyorum sanki senin olmadığın yerlerden ... biliyorum uzanamazsın bana .. Ama o kadar anlamsız ki herşey dede .. Yardımına çok ihtiyacım var .. İçimle baş edemiyorum ben .. Karanlık ve aydınlık savaşı var sanki içeride .. Her zaman ikilemlerin insanıydım bilirsin .. Bu ondan da öte ..
Ya içimdeki karanlığa kapılıcam ya içimdeki aydınlığa sığınıcam .. Öyle bir şey ki bu aklımı kaybedecekmiş gibi hissediyorum .. büyümek mi bu olgunlaşmak mı yoksa fazla doz yalnızlığın etkisi mi ? farkettim ki dede
hepimiz yalnızız aslında ya .. yarım elma bütün olma hikayesi de yalan ... yalanlara inandırmış kendini insanoğlu .. Yalanlara ... Mutlu olmak bu kadar mı zor ? yani yalanların arkasına sığınarak mutlu olmak .. ne kadar doğru ?
ben hayatımı mı sorguluyorum dede ? yoksa hayat mı beni sorguluyor ? labirent faresiyim sanki .. İzleyen gözleyen notlar alan yok belki ama .. Ben çıkışı bulamıyorum bir türlü .. Bu içimdeki ağırlıktan kurtulsam ... Çıkışı bulsam kurtulurmuyum acaba ? muhtemelen ... çünkü tek umudum bu .. çıkışı bulursam ağırlıktan da kurtulurum belki ...
Yalan söylüyorum dede.. yalan söylemeyi o kadar iyi öğrendim ki .. bağırmak varken gülmeyi .. ağlamak varken suskun durmayı o kadar iyi öğrendim ki .. yüze gülüp arkadan sövmeyi .. Çarkın içindeyim artık bende .. Ama tek sorun bu çarkın içinde oluşumun farkındalığı .. Bu kadar farkında olmasam belki bu kadar fazla koymayacak bu bana .. Belki de esip gidicem bende ...
Çarkın içindeyim dönüyorum bende ... Çıkmak istememe rağmen çekiyorlar beni dede .. kollarımdan ...
Debeleniyorum .. savruluyorum .. kanıyorum yanıyorum yangın yeriyim dede ...
Mutluluk varsa bende ucundan mutlu olmak istiyorum dede ..
seninle olduğum gibi ...
senin yanındayken duyduğum gibi ..
güvende olduğum gibi ...
sonumu bilmiyorum dede ..
ya geleceğim yanına .. ya da boğulacağım derinlerimde ...
seni seviyorum dede ...


seni çok özledim ...