Bir süre biz olacağız, bir süre sonra da iki yabancı birbirini unutamayan..
Yolda görsek selam veremeyeceğiz belki de hatıraları yaşatacak diye. Gözlerinden, sözlerinden ve kendi özünden kaçan yetişkin bireyler olacağız . Bedenen var olan bir cisim olup ruhen 1-0 yenik devam edeceğiz hayata. Böylelikle acıya alışmayı, dayanmayı ve en önemlisi sabretmeyi öğreneceğiz ve ondan sonra silinecek, yok olacak bazı şeyler hiç yaşanmamış gibi.. Hislerimiz değişmeyecek belki ama titreşimleri azalacak.. Acılar daha az acıtacak kalbimizi.. Gözyaşlarımız "iki gözüm iki çeşme" şeklinde değil de tasarruflu bir şekilde akacak..
"Bir an gelipte küllenince,
Yüreklerimiz dinlenince,
Başka sevgilerde teselli bulunca,
İşte biz o gün tükeneceğiz.. "
İşte o birgün ateşimiz küllenince yıllar sonra (sevdanın şiddetine göre değişir) Yüreklerimiz yeni yollara açınca kapılarını işte işte "biz" o gün tükeneceğiz.. Biz diye bir kavram olmayacak.. Bir zamanlar "biz"dik şimdi iki yabancı gibi davranması gereken güçlü oyuncularız.. Ama hep bir sızı kalacak ne kadar oynasakta oyunumuzu.. Bir gülüş hatırlatacak en olmadık yerde beni sana, seni bana ve acılı bir tebessümle geçiştireceğiz olayı hiçbirşey olmamış gibi yaşanmamış gibi.. Gözlerimiz dalacak arada o zaman eski yıllara geri döneceğiz bir anda ne olduğunu anlamadan.. Belki de en üzgün olduğumuz anlarımızda hatıralarımızda teselli bulacağız..

0 yorum: