Az önce odamı süpüreyim derken odamı kapıda nazar boncuğuyla karşılaştım. Bugün hiç keyfim olmamasına rağmen buruk bir gülümsemeyi yerleştirdi yüzüme. Sanki sefil hayatıma nazar değmesin diye duruyordu gözümün içine baka baka. Dalga geçiyordu yine evren benimle.
Zorluklarımız var hepimizin. Hayat sürüklenmelerimiz. Nerede olduğumuzu unutup kendimizi başka yerde buluşlarımız. Tanıyamayışlarımız aynadaki suretlerimizi. Bu bir geçiş dönemi mi ki ? Ben böyle değildim cümlesi neden bu kadar kemiriyor beynimi. Neden rahat değilim ?
Bencil hissediyorum kendimi son zamanlarda. Hissetmekle de kalmıyor öyle olduğumu görüyorum zaman. Yalnız kalmak istiyorum yapayalnız. Kafamı dinlemek. Huzur bulmak. Hiçbir şey hiçbir sorumluluk olmasın istiyorum üzerimde. Ağır geldiği farkedilsin istiyor ve çocuk gibi şımartılmak istiyorum belki de . Belki de biri bana acısın yardım etsin istiyorum. Sessiz çığlıklarımı duysun istiyorum biri. Ama sonra da kendime saklamak istiyorum tüm güzellikleri ve çirkinlikleri. Ne istediğimi biliyor , ne bildiğimi istiyorum. Yürüyorum ama nereye varır bu yürüş belli değil. Sadece yürümek. Halbuki zaman akıyor yürürken ben, dönerken dünya.
Bunları düşünürken kendimden tiksiniyorum çoğu zaman. İnsanların ne dertleri var senin dert ettiğin şeylere bak diyorum. Kayboluyorum inanç sistemimin içinde. O zaman kapatmaya yelteniyorum tüm konuları umudum da sönecek diye. Hafif bir mum ışığı olsa dahi onu kaybetmek soluğumu kaybetmeye benzeyecek belki de. Korkuyorum bir savruluş anında söndürürsem diye kaybolmaya yeltenen narin ışığı.
Derin ve kocaman bir nefes çekmek istiyorum içime saçlarım savrulurken rüzgarda. Denize bakmak istiyorum bütün bir gece . İçimdeki karanlığı, karışıklığı götürsün çok uzaklara dalgalar. Şımarık bir çocuğum belki de . Savaşmaya gücün yok mu diyebilirsiniz . Açıkcası yok diyecek kadar bezgin ve bırakmışım uçurtmanın kuyruğunu. Uçurtmanın kayboluşu önemli nereye gittiği değil belki de. Halbuki kılıçlarımı kuşanmıştım ben her türlü zorluğa ama şimdi ellerim öpüyor yerleri iç hırıltılarıyla.
Yalnız kalmak istedim bazı zamanlar da kalabalıklarda kaybolmak. Her şeyi yaşadım diyemem. Zaman ne gösterir nasıl konumlanır hiç bilemem.
Ben gençlikten olgunluğa ya da yaşlılığa dönen ama bunu bir türlü kabul etmek istemeyen kendince küsmüş sessiz çığlıkları olan dengesiz bir kadınım. Tanıştırayım :
Bu da yazarak döktüğüm en temiz gözyaşım.