Hayat bir kaneviçe edasıyla işlerken bünyemizi, yarım kalıyoruz bazen de tamamlanıyoruz bu çarkın kasasında. Kimimiz sorgularcasına, kimimiz bi haber. Yaşıyoruz işte . ''Yaşıyoruz işte'' demekte değil marifet, marifet ''yaşıyorum'' diyebilmekte.
Belki anı yaşamak, belki geleceğe göz kırpmak. nolursa olsun. şimdi acıyor ya içim benim, şimdi bırakmaya hazırım ya tüm offf ları dilimin ucundan. bir rakı sofrasında Müzeyyen Senar ile kafama bardağı dayayıp eşlik etmeye hazırım ya ben. Bu ben yaşamıyorum demek değildir. yaşıyorum ben . Aldığım bu nefes, hergün önünden geçtiğim önemsemediğim deniz, gövdesine uzanabildiğim elma ağacım. Ben yaşıyorum aslında. bunları düşündürten kainat ben yaşıyorum. ama sen bana tersini düşündürtüyorsun yanılsamama savrulmama sebep oluyorsun ama ben yine de yaşıyorum.
Farkındayım tüm oyunların akılla oynanan, farkındayım bir kudretin beni delirtme çabasını. farkındalık acısını . Bilirim tüm ateşlerden geçtim de geldim azcık yollanan yaşımda. Sırça dillerimi yaktım, yüreğimi belki de kül ettim zamanı geldiğinde. gık demedim. Sesimi sezdirtmedim. Yaşıyorum ya yine de . ciddiye alıyorum ya yaşamayı . araç değil amaç olarak görüyorum ya nefesimi. ben insanım diyorum. yaşıyorum ben be.
işleniyoruz gün be gün. kimimiz acıyla , kimimiz mutluluk, kimimizse bir sürü duygu adına bürünmüş zannettiğimiz karmaşalarla . Hergün farklı şeyler öğreniyoruz. Bilmiyor musun be aptalım o öğrendiklerimiz geleceğe kar. Ağlayıp oturmakta değil marifet marifet ne öğrendim diyebilmekte. Kabullenmekte değil marifet direnmekte. Yeri geldiğinde susmakta değil de konuşmakta . Acıyı anlamakta değil ona katlanmakta. Yanmakta değil yaralara merhem sürebilmekte . Yaşıyorum demek için ne beklersin bilmez misin bunca acıyla emekle işlediğin benliğin bir lutuf gibi bakmakta aynada sana. Sen neden kainatın merkezi olmak istersin neden bu kadar doyumsuzsun ki . yaşıyorum de be kadın . Yaşıyorum de be adam. Bir metada değil marifet, marifet sevebilmekte , hissedebilmekte. Marifet insan olduğunu anlayabilmekte. üstün olduğunu zannettiğin yanılgısını bıraktığında. Tüm maskelerini rafa kaldırdığında.
Belki anı yaşamak, belki geleceğe göz kırpmak. nolursa olsun. şimdi acıyor ya içim benim, şimdi bırakmaya hazırım ya tüm offf ları dilimin ucundan. bir rakı sofrasında Müzeyyen Senar ile kafama bardağı dayayıp eşlik etmeye hazırım ya ben. Bu ben yaşamıyorum demek değildir. yaşıyorum ben . Aldığım bu nefes, hergün önünden geçtiğim önemsemediğim deniz, gövdesine uzanabildiğim elma ağacım. Ben yaşıyorum aslında. bunları düşündürten kainat ben yaşıyorum. ama sen bana tersini düşündürtüyorsun yanılsamama savrulmama sebep oluyorsun ama ben yine de yaşıyorum.
Farkındayım tüm oyunların akılla oynanan, farkındayım bir kudretin beni delirtme çabasını. farkındalık acısını . Bilirim tüm ateşlerden geçtim de geldim azcık yollanan yaşımda. Sırça dillerimi yaktım, yüreğimi belki de kül ettim zamanı geldiğinde. gık demedim. Sesimi sezdirtmedim. Yaşıyorum ya yine de . ciddiye alıyorum ya yaşamayı . araç değil amaç olarak görüyorum ya nefesimi. ben insanım diyorum. yaşıyorum ben be.
işleniyoruz gün be gün. kimimiz acıyla , kimimiz mutluluk, kimimizse bir sürü duygu adına bürünmüş zannettiğimiz karmaşalarla . Hergün farklı şeyler öğreniyoruz. Bilmiyor musun be aptalım o öğrendiklerimiz geleceğe kar. Ağlayıp oturmakta değil marifet marifet ne öğrendim diyebilmekte. Kabullenmekte değil marifet direnmekte. Yeri geldiğinde susmakta değil de konuşmakta . Acıyı anlamakta değil ona katlanmakta. Yanmakta değil yaralara merhem sürebilmekte . Yaşıyorum demek için ne beklersin bilmez misin bunca acıyla emekle işlediğin benliğin bir lutuf gibi bakmakta aynada sana. Sen neden kainatın merkezi olmak istersin neden bu kadar doyumsuzsun ki . yaşıyorum de be kadın . Yaşıyorum de be adam. Bir metada değil marifet, marifet sevebilmekte , hissedebilmekte. Marifet insan olduğunu anlayabilmekte. üstün olduğunu zannettiğin yanılgısını bıraktığında. Tüm maskelerini rafa kaldırdığında.
.JPG)
0 yorum:
Yorum Gönder