Uzun zamandır farkındayım ki planladığım hiçbir aktiviteyi yapamamaktayım. Planlamaktan korkar hale geldim o derece. Güya şu anda gerçekleşen Foça rock festivaline gidecektim. Acayip de umutluydum. Gerçi ilk iki gün gitmem diyordum çok enterese etmiyordu beni ama bugün yani 3. gün güzel olacağına inanmıştım hatta 4. ve 5. günün de. Neyse. Şimdi bunları düşünüp daha da sıkılmayayım. Ama Pınar arkadaşımız söz verdi açıp dinletecek sipariş ettiğim şarkıları bende bir nevi o atmosfere canlı bağlantı yapacağım eh bu bile hiç yoktan iyidir.
Gelgelelim evrenin şu garip oyununa. Neden son zamanlarda planladığım hiçbir işlemi gerçekleştiremiyorum bilmiyorum. Saatini belirlediğim zamanlara bile yetişemiyorum. Evrenin beni sınayası tuttu zannediyorum. Pınaritam bu duruma acayip bozuldu ee kız taa İstanbullardan gelip de benim ekişimle biraz sinirlenmedi değil. Ama elimde değildi anneannem rahatsızlanmıştı. 3 gündür onunlayım. O kadar korkuyorum ki bir şey olmasından. Kötü düşünmek istemiyorum bu konuda. Her şey güzel olacak demeliyim biliyorum. Bu günler de geçecek. Ama korkuyorum işte. Bunu neden buraya yazdım bilmiyorum sanırım sustuklarım büyüdü içimde ve dışarı çıkmalıydı sanki sağlam durabilmek için, umutlu olabilmek için. Umutlu olmalı , konuyu kapamalı , her şey güzel olacak demeli bu yazıyı da burada bitirmeliyiz.