Söze nereden başlamalı hiç bilmiyorum aslında. Kafamın yerinde olduğunu da söyleyemem. Kapıları açarken alo diye açıyorum zira bir yalpalama söz konusu beyinde. Ama yazmalıydı yine. Sustuklarımın içimde büyüdüğü bir anda.. Yazmalıydı..
Anneannem rahatsız 3 gündür . İlk doktora götürdüğümüzde epilepsi olduğunu söyledi doktorumuz zira güvendiğimiz bir doktordu da. Ama baktık kriz gibi uyuşmalar devam ediyor bu böyle olmayacak dedik bir Ege üniversitesi hastanesine götürelim. Hayatında hiç üniversite hastanesine gitmemiş ben ne yapılacağını bilmeden.. Açıkcası korkuyordum diyelim yanlış bir şey yapmaktan. Ve hep şöyle bir söylem var ya ''ilgilenmezler,haftasonu doktor yoktur, sallamazlar vs vs.. ''Asıl olay oradaymış bence doktorların ne kadar fıldır fıldır koştuğunu gördüm. Hastanenin ne demek olduğunu . Genç de olsalar aslında işlerine ne kadar hevesle sarıldıklarını gördüm. Ve bu benim düşüncelerimi değiştirdi biraz da olsa. Gelgelelim sonucun epileptik bir durum çıkmayışına. Burada bunu açıklamak istiyorum. Belki çok az kişi okuyacak belki sallanmayacağım ama bu işlerin şakaya gelmeyeceğini düşünüyorum sonuçta can. En ufak bir savsaklamaya gelemez. Bize epilepsi olabilir diyen doktorumuz -ki hiçbir kanıta dayanmadan- Karşıyaka Zübeyde hanım tıp merkezindeki Behiye Mungan dı. Felçlik bir durum yok diyen de oydu. Ama durum felç olma hadisesini gösteriyordu peki biz neden bu kadar oyalandık onun saçmasapan teşhisi içinde . Şimdi ben bu doktorları yetiştiren ve insanların sağlıklarını bir nebze olsun tınlamayan kısacası yani hangi birine güveneyim ? Kime şikayet edeyim ? Atatürkün dediği muhabbet beni Türk doktorlarına emanet ediniz . Bu mudur ? Böyle mi emanet ?
Tıp merkezlerindeki ya da sağlık ocaklarındaki doktorların garip bir sallamazlık durumuna sahip olduklarını düşünüyorum artık. Zira olay sadece onlar için ilaç yazmaktan ibaret. Antidepresan kullanımı artsın. Kocasıyla tartıştı yaz bi antidepresan gitti diye ülkeyi uyutmaktalar. Bizde ilaç sever bir ülke olduğumuzdan hemen atlamaktayız tabiki.
2 gündür anneanneme o kadının aklına uyarak işkence çektiriyormuşum meğerse. Sağlığa beş kuruş değer vermeyen ama cukkasını iyi düşünen bu insanlara ne diyeceğimi şaşırmış durumdayım artık. İçimden sadece şiddete başvurmak geliyor ama hangi birine ?
Gerçekten insana insan değerinin verildiği, illa iyi bir sağlık hizmetinden faydalanmak için zengin olmanın gerekmediği bir ülkede yaşamak istiyorum artık. Biliyorum farz-ı hayal bunlar , daha çok düzeltilecek şey var benle olacak iş de değil onu da biliyorum ama sadece susmamalı işte.