Sapla bıçaklarını kalbime .Sök al içimde ne varsa .Senin demenle değişecek mi zannediyorsun her şey .Sen durduracak mısın dünyayı . Sen mi kapatacaksın yaraları yaralar açarken .
İnadından ve inadımdan bir şey kaybetmedik hala biliyorsun di mi ? Ve zaman akıyor sen hala aynı taş kafalılığınla nefes alıp veriyorsun ..Almaman gerekirken ..Sevmemen gerekirken sevdiğini söylüyorsun . Kan kusuyorsun .Can çekişiyorsun .Kıskanıyorsun ve kendini milyonlarca yalana inandırıyorsun .Görmek güzel gözlerimle kozların bana geçtiğini .. Bilmek güzel acı cektiğini .. Ve öldürmek güzel, tenim tenine değmeden .. Hapsetmeden seni ..
Acı çektirme sırası bana geçti acırken ben .. O kadar telli duvaklı yaralar bıraktın ki kalbimde sana inanmak , peşini ıstırapsız bırakmak gelmiyorsa nafile yüreğimden ..Kötülüğüm seninle çıkıyorsa ortaya ve beni inandırıyorsan kötü olduğuma hala .Seninle ilgili düşüncelerim hep acı doluysa, kahır doluysa, can acıtmaya dayalıysa ve sen hala bir pislik gibi yaşayabiliyorsan hala .Yaşama .
Beni benden alan, yeni bir insan yaratan , yarattığınla oynayan ve Tanrı rolune soyunduğunu düşünen sen . Şimdi sen . Sen dua edeceksin etlerin koparken ..