Ey Hayat ! Ben yine kaybolmaya geldim sularında... N'olur savurma beni karanlığında ...

Başucumda bir mektup
Aşina olduğum bir el yazısı ..
Galiba geriye kalacak olan tek hatıra senden …

Yavaşça uzanıp titreyen ellerimle aldım mektubu.. Ağır bir hava vardı odada.. Ayrılık havası mıydı bu .. Hazır değildim hayır olmamalıydı… Okumaya başladım ve o an akmaya başladı gözyaşlarım durduramadım kendimi .. . Durdurmalıydım halbuki… Niye durdurmak ? Onu da bilmiyorum ya ..

''Ayrılmalıyız artık.. Burada bitmeli.. ikimiz ayrı yönlere gitmeli.. Hayata birbirimizsiz yeniden atılmalı.. Biz değil Ben i denemeli.. Yeniden sevmeli .. Açmalı başka denizlere doğru yelkenleri..
Seni seviyorum seni hala seviyorum ve seveceğim hep.. Bundan sakın şüphe duyma.. Nedeni bu değil biliyorsun sende bende farkındaydık birşeylerin yürümediğinin…
İlk başlarda hissettiğimiz şey neydi aşktı galiba .. aşk bu kadar kısa mıdır hep bu kadar can yakar mı ? niye artık canım yanmıyor ? neden bu kararı alırken çok zorlanmadım ? neden teslim olmadım alışkanlıkların dünyasına ? aşk bu kadar kısamıdır ? biz aşkı tattık bi tanem .. kısaydı ama tattık … ama artık aşık değiliz biz .. alıştık birbirimize, tenimize.. tenim tenini yakmıyor .. tenin tenimi yakmıyor… eskisi gibi istekle dokunmuyorum sana … dokunmuyorsun bana .. ve aramıyor gözlerim seni her istasyon başında … ellerim terlemiyor ellerini tuttuğumda … ben istiyorum bunları yeniden.. yeniden aşık oldum ben .. sende yaşa istiyorum tüm bunları doyabildiğince..
Ben aşığım evet aşığım … Çok zor söylemek belki yüzsüzlük ama ben aşığım.. Ve ben seni aldatmaktansa içimdeki yabancıyla baş etmektense söylemek istedim herşeyi içimdeki.. belki bu yüzdendi son birkaç aydaki gariplik .. bakamadım yüzüne öyle masumdun ki dayanamazdım bunları yüzüne söyledigimde gözlerini görmeye … bu yüzden bir korkak gibi sana bir mektup yazıp kaçtım.. Tüm terkedenler gibi … ve tüm terkedilenler gibi sende biraz yarım kaldın …
Düşman olma, anlayacağını biliyorum beni.. biraz zaman sadece … biraz zaman…
Senin de mutlu olmadığını biliyordum .. bu eziyet niyeydi ki birbirimize ? yürümüyordu artık yürütemiyorduk.. heyecan yok .. aşk yok… gündelik sevinçlerdi bizimki… titriyormuydu ellerin, dudakların beni gördüğünde.. gıcırdatıyormuydun dişleini beni beklerken köşe başında heyecandan.. beni gördüğünde yüzünde güller açıyormuydu eskisi gibi.. hayır.. artık alışkanlıktı bizimkisi ..v e zaman geçince artık aynı evin içinde iki yabancıydık…
Beş seneydi bizim … Bizim sadece bizim.. seninle aşık olduğum bir zamanlar taptığım kadınla o kadar mutlu oldum ki ben… sen vardın her yerde her şeyde … zannediyormusn benim için kolay olacak herşey .. hayır … kolay olmayacak.. içimde seni yarım bırakmanın hüznü ama bir yandan da ayağına kalkabilmenin inancı var … ikimiz de kalkabilmeliyiz … ikimiz de..
İç hesaplaşmama gelelim.. Kendimi bir alçak gibi hissediyorum ve eminim sende benim için şu an bunları düşünüyorsun.. beni bağışlamanı ummaktan başka elimden hiçbirşey gelmiyor .. bağışla beni nolur… bırak gideyim .. sal gitsin beni…
Şimdi senden isteyebileceğim tek şey kendine iyi bakman … Asla geç değil yaşama başlamak için yine yeni yeniden… Güçlüsündür sen bende güçlü olmaya çalışacağım … belki de herşey karmakarışık olacak .. bilmiyorum dedim ya belirsiz bir geleceğe adım atıyorum .. Güçlü olmalıyız o kadar senelik bağlılığı artık yerle bir ediyoruz … hiç yaşanmamış hiç varolmamışız gibi …
Sadece şunları söylemek istiyorum şimdi ..
Seni tanıdığıma , sevdiğime hiç ama hiç pişman değilim .. Anlattım bu kayboluşun nedenini.. Nolur beni anla .. Kızma .. hep iyi bir yerde olayım kalbinde çünkü sen benim kalbimde her zaman öyle kalacaksın…
Biliyorsun ki sen benim ilk aşkım , kalbimi açtığım ilk meleksin …
Seni zamanın sonuna kadar seveceğim… kendine iyi bak.. ''

Yeni bir hayat .. yeni bir hayat … yeni bir hayat… onsuz yeni bir hayat … Onsuz …
Tekrarladım anlayabilmek için defalarca tekrarladım … korkuyordum onsuz olabilecekmiydi ki … İçimde sadece korku vardı kaybetmenin hüznü değil .. Neden ? Gel demek gelmiyordu içimden neden ? sadece korku yalnızlık korkusu geriye kalan … Gel demek gelmiyor içimden neden ???
Koydum mektubu yerine ayağa kalktım kalkmalıydım bırakmamalıydım kendimi düşüncelerimi bir düzene sokmalıydım … içimde sadece biraz kırılmışlık biraz da korkuyla yürüdüm mutfağa kadar … Kendime bir kahve yapmalıydım çünkü … O yoktu o evin içinde yoktu… Seviyormuydum evet .. Aşıkmıydım hayır… ama o .. karışığım tamam sakinleşmeliyim …
Yeni bir hayat …
Başlayabilecek miyim yeniden herşeye sıfırdan …
Unutabilecek miyim seni ? Bu ıssız gidişi…
Ey Hayat !
Ben yine kaybolmaya geldim sularında … Nolur savurma beni karanlığında ….

Serzeniste
2001-2008

Hiçbir Rüzgar Benim Gibi Esmeyecek Üzerine

Yalandan da olsa birini sevmek istiyordum galiba
Yalan da olsa geçeceğini bileceğim halde
o duyguyu yaşamak .
Gülüşünün gerçekten parladığını sanmak .
Hayata sanki daha da sıkı sarılmak gibi.
Güvenmek .
Dokunacağım kadar yakınımda olduğunu hissetmek .
Artık hissetmiyorum
Hiçbir şey
Neden ?
Böyle mi olmalıydı bir zaman sonra ?
İçi mi ölmeliydi insanın
Neden soğudum herşeyden böyle
Neden birden nefret eder oldum senden
Neden senin kuyunu kazıyorum içten içe içime
Mezarın hazır sırtını döndüğünde .
Çabalamak da yok zerre kadar içimde .
Peki nereden gelmekte bu ortada kalmışlık .
Akılın bi yere takılmışlığı .
Kollarımdan farklı yönlere çekiliyormuşum gibi
hissetmem neden ?
Bu kapana kısılmışlık .. Kafamı duvarlara vurma isteği .
Ben yerimde sayıyorum hala .
Sen neden savrulmuyorsun rüzgarda .
Sapasağlamsın neden ?
Sarsabilmeyi isterdim seni derinden .
Sarsamayacağımı bile bile de neden daha da savrulayım ben .
En iyisi bırakmak mı seni bilmediğin rüzgarlara .
Sen beni bırakmadan .
Yağmurlar yağsın üstüme senden arınmak için .
Zerre kadar kalmasın teninin kokusu üzerimde .
Kendimde duymayayıyım kokunu .
Ama içten içe biliyorum ki
Hiçbir yağmur arındıramayacak üzerimden seni .
Ve hiçbir rüzgar benim gibi esmeyecek üzerine .

Unutmak İçin Başka Tenlere Karışmak

Bu kadar mı zor sevip de kavuşamamak.. Korkup bile bile acı çekmek.. Bu kadar mı zor sevdiğini söyleyememek. Bir şarkıya hapsedip kendini, yüreğini orada yaşamak , yaşayabilmeyi ummak.. Her dinlediğinde yaranı yeniden kanatmak.. Kapanmadığını, kapanamadığını farketmek .. İçine dönmek.. İçinde onu bulmak.. Tuz basmak … Adeta kanırta kanırta tuz basmak .. Ve hep aynı nakarat dudağının kenarında '' sevdiğim senin aşkın ciğerlerimi dağlar, hiç mi düşünmedin sen , hiç mi düşünmedin sen, sevdiğin böyle ağlar ''

Hiç mi düşünmedin sen ? Hiç mi düşünmedim ben ? Hiç mi düşünmedik biz ? Ne yaptık ? Ayrı yönler , ayrı yollar, yeni yıllar ve yeni kollar … Hangisinde ne kadar mutluyuz ? Ne idi ki aradığımız ? ve ne idi bulduğumuz ? bulduğumuzu sandığımız neydi ? Tek şey var yana yana kana kana sevdik.. Susuzluğumuzu giderir gibi sevdik .. Yok olmaktan korkar gibi sevdik .. Dokunduk oraya o kanayan yaraya …
Peki neden inat ettik ? Neden birbirimize bu kadar inat ettik de hayata inat edemedik ? Neden kenetleyip ellerimizi karşısında durmadık ? Hayatın , kaderin , yazgının… Hiç mi düşünmedin sevdiğim adam, uyuduğum göğsünün uyuduğun göğsümün sol yanının hep acıyacağını , ağrıyacağını, ağlatacağını…Kapanabilemeyen bir yaranın o şarkıda tekrar kanayacağını .. Unutulacak mı sandık ? ne yaptık o bizi öldürme diye yalvaran aşkımıza .. öldürmedik işkence mi ettik ?
Aşığım hala deli gibi çılgınca şimdi çıksan karşıma hiçbirşey değişmemiş yıllar geçmemiş başka tenlere karışmamışım gibi …
Biliyorum sende bana aşıksın hala .. hangi tene gidersen git beni aradığını biliyorum .. Bir yerinde mutlaka varım .. İzim silinmedi sende .. Ben hala sendeyim .. Bir parçam sende yaşıyor … seninde bende … öyle bıraktık ayrılırken …
Şimdi söyle bana onca yıldır taşıdığın acı azaldı mı ? yoksa her geçen zamanda seni daha da acıttı mı ? benim gibi ? ağlaya ağlaya sökmeye çalıştın mı içinden o yarayı ? başka kollara umutsuzca sarıldın mı ? ağlayarak sundun mu kendini birşeyler değişir diye yabancı tenlere … Hergün ağladın mı aptallığına benim gibi ..
Kızgınım o kadar kızgınım ki.. düşmüşüz yerden kalkamamışlığımıza …
Aşığım sana hala köpek gibi … ve aşıksın bana hala biliyorum köpek gibi …

2001-2008