Hiçbir Rüzgar Benim Gibi Esmeyecek Üzerine

Yalandan da olsa birini sevmek istiyordum galiba
Yalan da olsa geçeceğini bileceğim halde
o duyguyu yaşamak .
Gülüşünün gerçekten parladığını sanmak .
Hayata sanki daha da sıkı sarılmak gibi.
Güvenmek .
Dokunacağım kadar yakınımda olduğunu hissetmek .
Artık hissetmiyorum
Hiçbir şey
Neden ?
Böyle mi olmalıydı bir zaman sonra ?
İçi mi ölmeliydi insanın
Neden soğudum herşeyden böyle
Neden birden nefret eder oldum senden
Neden senin kuyunu kazıyorum içten içe içime
Mezarın hazır sırtını döndüğünde .
Çabalamak da yok zerre kadar içimde .
Peki nereden gelmekte bu ortada kalmışlık .
Akılın bi yere takılmışlığı .
Kollarımdan farklı yönlere çekiliyormuşum gibi
hissetmem neden ?
Bu kapana kısılmışlık .. Kafamı duvarlara vurma isteği .
Ben yerimde sayıyorum hala .
Sen neden savrulmuyorsun rüzgarda .
Sapasağlamsın neden ?
Sarsabilmeyi isterdim seni derinden .
Sarsamayacağımı bile bile de neden daha da savrulayım ben .
En iyisi bırakmak mı seni bilmediğin rüzgarlara .
Sen beni bırakmadan .
Yağmurlar yağsın üstüme senden arınmak için .
Zerre kadar kalmasın teninin kokusu üzerimde .
Kendimde duymayayıyım kokunu .
Ama içten içe biliyorum ki
Hiçbir yağmur arındıramayacak üzerimden seni .
Ve hiçbir rüzgar benim gibi esmeyecek üzerine .